در سال 1384، بنیانگذاران سیستم روتوکلاو، تصمیم به طراحی فرآیندی برای استریل کردن زباله های عفونی به روشی ایمن، بدون آلودگی و مقرون به صرفه کردند. نیاز مشهود بود: تولیدکنندگان زباله‌های عفونی مانند بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و آزمایشگاه‌ها برای تعطیل کردن زباله‌سوزهای خود و یافتن راه‌های جایگزین برای تصفیه این زباله‌ها تحت فشار قرار گرفتند. بیست سال تجربه در زمینه انتقال حرارت صنعتی/مهندسی بخار برای اطمینان از اینکه تمام ذرات زباله به طور کامل و یکنواخت در معرض گرمایی قرار می گیرند که میکروارگانیسم ها را از بین می برد، از کوچکترین قطعات مانند سوزن، تا زباله های عفونی مایع، استفاده شد.
اولاً، چنین نفوذ گرمای یکنواختی تنها با عمل دینامیکی امکان پذیر است، یعنی مخلوط کردن و تکه تکه شدن مداوم در یک ظرف داغ. ثانیاً، گرمای بخار غیرمستقیم برای همراهی با عمل دینامیکی، برای تامین گرمای یکنواخت و اجازه دادن به زباله‌ها برای تولید بخار خود از محتوای رطوبت خود انتخاب شد. بر اساس این اصول، سیستم تصفیه پسماندهای پزشکی روتووکلاو توسعه یافت و در سال 1388 اولین واحد توسط دانشگاه تهران در یک محیط بیمارستانی واقعی، در بیمارستان عمومی امام خمینی، تهران آزمایش شد.
نتایج آزمایش اصول مهندسی را که روتوکلاو بر آن استوار است تأیید کرد: کاهش اسپور باسیلوس استئاروترموفیلوس به میزان ده به توان شش تنها در 30 دقیقه در دمای 121 درجه سانتیگراد و فشار 1200 میلی بار به دست آمد. نتایج برای تصفیه ضایعات با ویژگی های بسیار متفاوت مانند زباله خشک یا مایع، بسته بندی یا باز معتبر بود. چنین نتایج مطلوبی توسط فرآیند روتوکلاو منحصر به فرد شناخته شد و فرآیند روتوکلاو به ثبت رسید.
امروزه روتوکلاو در سراسر ایران به عنوان یک پیشتاز در این زمینه شناخته شده است و دستگاه های روتوکلاو اکنون در سراسر ایران، در حال فعالیت هستند.
